Slotendienst Beernem Slotendienst.be

Want de winkelschel liet hem bijna nooit met rust, van den morgen tot den avond. “Klingelingeling!” ging het, als Trom zijn ontbijt gebruikte. “Klingelingeling!” als hij ʼs middags aan tafel zat. slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be. “Klingelingeling!” als hij zijn middagdutje wilde doen, waaraan zijn zwak lichaam zooveel behoefte had. Den geheelen dag was het voortdurend: “klingelingeling!” en dat hield niet op, voordat ʼs avonds laat de winkeldeur op het nachtslot werd gedaan

Eindelijk begrepen Moeder Griet en Dik beiden, dat het zoo niet langer ging,—dat er verandering moest komen. En die verandering kwam. Het huisje naast den winkel kwam te huur. ʼt Was een allerliefst huisje, wel klein, maar keurig net. ʼt Was een huisje voor een paar oude menschen, die rustig hun ouden dag wilden doorbrengen.

“Neen, dat weet ik niet.” Trom zei niets. Hij keek Dik aan en streek met zijn hand langs zijn dunne bakkebaardjes. “Ja,” zei Dik,—“ʼt is zoo, en nu had ik gedacht, dat het juist een huisje voor u beiden zou zijn.” “Ja,” zei Trom, “dat denk ik ook, en dat doe ik (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be).” “ʼt Is een lief huis,” ging Dik voort

En als u mij dan den winkel verhuurde, zou u een rustigen ouden dag kunnen hebben. ʼt Wordt Vader toch wel wat erg zwaar in den winkel - slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be.” “Ja, dat doet het—en dat doet het,” zei Trom. “En wou jij dan alleen in den winkel gaan wonen, Dik?” vroeg vrouw Trom met een glimlachje

Slotendienst Kortemark - Slotendienst.be

“Neen Moeder, dat is nu juist mijne bedoeling niet. Als u en Vader het goedvinden, zou ik wel willen trouwen. Anneke en ik hebben elkander al gekend van onze vroegste kinderjaren af, en wij houden veel van mekaar. Dus,—wat dunkt u er van?” Moeder Trom stond op, sloeg haar armen om Dikʼs hals, gaf hem een kus op elke wang, en zei: [8 - slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be] “Mijn zegen er op, Dik!” Trom trok zoo hard aan zijn bakkebaardjes, dat hij er de vlassige haartjes van in de hand hield, en zei: “Ja, ja, zoo is het goed, en dat is het

Het ging al gauw als een loopend vuurtje door het dorp: “Dik Trom gaat trouwen met Anneke, en zijn ouders gaan het huisje bewonen naast den winkel.” En alle menschen vonden het erg best. slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be. “ʼt Was net een spannetje, dat bij elkaar hoorde,” zei men. “Allebêi zijn ze vroolijk, allebêi jong, allebêi dik,” en dat was waar, want Anneke evenaarde in gezetheid haar aanstaanden man

En zij vond het wàt prettig om met Dik te trouwen. Van hun vroegste jeugd af hadden zij elkander gekend en veel van mekaar gehouden, en niemand vond het vreemd, dat zij man en vrouw zouden worden. Eigenlijk hadden de menschen het al lang gedacht. Op een mooien dag in de maand Juni werd de bruiloft gevierd.

Het zonnetje scheen zoo vroolijk, de vogels zongen zoo blijde, de bloemen in de perkjes geurden zoo heerlijk, en Dik voelde zich zóó gelukkig, dat hij van louter plezier een liedje begon te zingen. En met zijn zakmes sneed hij de vroege rozen af en de seringen en de vogelkers, en bond ze te zamen tot een [9 - slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be]welriekenden ruiker, dien hij zelf aan zijne bruid ging brengen

Slotendienst Mechelen Slotendienst.be

Piet van Dril was de eerste, die zijn vlag uit het zolderraam stak, en toen volgde Jan Vos, en daarna Van Dijk, de molenaar, en Vrouw van Aken, en Teun de visscher, en de meester, en de ontvanger, en de burgemeester (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be). Ja, zelfs uit het huisje van Kee, de heks van den Achterweg, wapperde een klein, verschoten vlaggetje uit het boven-zijraampje, want zij hield dolveel van Dik en verheugde zich in zijn geluk

Dik vond het heerlijk te zien, dat alle menschen hem en Anneke een blijk van vriendschap wilden geven. Hij had een glimlach van geluk op de lippen, en zijne oogen tintelden van blijdschap. De menschen, die hem tegenkwamen, hielden hem staande om hem geluk te wenschen en de hand te drukken, en Piet van Dril stak zijn zwarte gezicht buiten de deur van de smederij, toen Dik daar voorbijkwam, zwaaide met zijn vette, glimmende petje, en riep driemaal: “Hoezee! Leven Dik en zijne bruid!” Voor het huis van Anneke wachtte hem eene verrassing, want daar was een mooie, groote eerepoort opgericht met sparregroen en papieren bloemen.

Dat hadden zijn vrienden en kennissen gedaan onder leiding van Piet van Dril, zijn boezemvriend - slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be. En onder de poort stond Anneke, die maar niet begrijpen kon, dat die poort ter harer eere was opgericht, en ze lachte en schreide tegelijk van blijdschap en zei, dat ze zoo [10]gelukkig was en zooveel eer niet verdiende

Toen ging Dik naar huis terug, om alles voor de bruiloft in orde te brengen - slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be. Er werden in de schuur, die in gewone tijden voor pakhuis diende, groote tafels en stoelen geplaatst voor de gasten. En hij versierde de wanden met vlaggedoek, en nog was hij daarmee niet gereed, toen de deur openging, en Piet van Dril en Jan Vos verschenen, die een wagen met sparregroen meebrachten en hem hielpen aan de versiering

Slotendienst Antwerpen Slotendienst.be

Vader en moeder Trom konden hun oogen bijna niet gelooven, toen zij even binnen kwamen om een kijkje te nemen. Zij sloegen de handen van verbazing in elkaar, en Trom mompelde: “Wat een feest,—wat een feest! ʼt Heele dorp vlagt, en dan die schuur! O, die Dik is een bizonder kind, en dat is-ie!” Moeder Griet was dat volkomen met hem eens, maar zij gunde zich den tijd niet om lang te kijken, want zij had het nog meer dan druk om alles voor het feest in gereedheid te brengen.

Trom had het vreeselijk druk met zijn hoogen hoed, denzelfden nog, waarop Dik was gaan zitten, toen deze nog een kleine jongen was - slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be. Trom poetste de stugge haartjes glad en liefkoosde hem wel honderdmaal met de mouw van zijne lakensche jas. De man zag er wàt deftig uit, heelemaal in ʼt zwart en met dien hoogen hoed op

[11] “Die hoed is nog mooi, en dat is-ie,” zei Trom, “en mijn pak kan ook nog best meê, en dat kan het.” Dik was van top tot teen in ʼt nieuw. Hij had ook een lakensch pak laten maken en een hoogen hoed gekocht. Zelf vond hij wel, dat hij er met den hoed erg gek uitzag, maar Trom zei, dat hij hem deftig stond, en dat deed-ie.

Dik had er een hekel aan, maar zijn vader vond dat ook al erg deftig. “Alle laarzen van deftige menschen kraken, en dat doen ze,” zei hij wijs. slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be. Eindelijk werd het tijd om naar het huis van de bruid en vervolgens naar het gemeentehuis te gaan, waar het huwelijk zou worden voltrokken

Dik zag wel wat tegen de plechtigheid op, en hij voelde zich in zijn mooie zwarte pak, in zijne krakende laarzen en onder zijn hoogen hoed verre van lekker. Hij was in het geheel geen mensch voor zooveel moois en plechtigs. Maar ʼt moest nu eenmaal gebeuren, en hij besloot daarom zoo goed mogelijk door den zuren appel heen te bijten.

Slotendienst Mechelen Slotendienst.be

Moeder Griet zag er ook zeer feestelijk uit (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be). Zij had hare zijden japon aan, waarover een met palmen doorgewerkte omslagdoek, die haar in den vorm van een gelijkbeenigen driehoek over den rug hing met de punt naar beneden, een zijden hoedje op met groote keellinten, en aan haar arm een karbies, welke in sterke mate de aandacht trok van de kinderen, die den kleinen stoet omringden en steeds in aantal toenamen

De jongens en meisjes zagen er zeer opgewekt uit en het ontbrak hun niet aan de noodige luidruchtigheid. Zoo bereikte het drietal de woning van de bruid, waar de gasten, die voor het feest genoodigd waren, zich reeds verzameld hadden. Met een krachtigen handdruk werd Dik ontvangen, die onhandig met zijn hoogen hoed omsprong en voortdurend het vervelende kraken van zijne laarzen hoorde.

De stoet stelde zich dus op (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be) (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be) (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be) (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be) (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be). Jan Vos en zijn verloofde openden de rij, daarop volgden Dik en Anneke, daarachter de wederzijdsche ouders en verdere familieleden, en eindelijk de vrienden en kennissen, die genoodigd waren (slotendienst heist-op-den-berg slotendienst.be). Piet van Dril en zijn jonge vrouw, want Piet was al sedert een jaar getrouwd, waren de laatsten van den stoet